Beenlengteverschillen:

Een beenlengteverschil kan verschillende oorzaken hebben. We maken onderscheid in 2 groepen:

Structureel:

• aangeboren, denk bijv aan heupdysplasie
• na een operatie zoals bijv een total hip replacement
• Ziekte, tumor, osteoarthritis, Perthes, trauma (breuk)

Functioneel:

Na een verandering in de bewegingsketen kan er ook een beenlengteverschil ontstaan. Denk hierbij aan een vergrote overpronatie of supinatie van de voet aan een zijde, een torsie van het bekken, een dysbalans in de spierketen zoals een hypertonie van de adductoren of zwakte van m. gluteus medius om maar enkele oorzaken aan te stippen.
Het is ook mogelijk dat aan een zijde de voet meer naar binnen kantelt. Hierdoor kan het hele been naar binnen draaien wat zorgt voor een x stand van de knie, een voorover kanteling van het bekken en een lagere stand van de bekkenrand aan deze zijde.

Het lichaam zal altijd streven naar balans, naar evenwicht. Bij een anatomisch beenlengte verschil zal er naast een torsie van het bekken ook een lagere stand van de bekkenrand aan de korte zijde zichtbaar zijn. Dit heeft effect op de hele houding omdat het lichaam zal proberen te compenseren voor het beenlengteverschil. Er ontstaan vaak een scoliose in de wervelkolom, convex lumbaal naar de korte zijde en convex naar de lange zijde thoracaal. Ook zal de schouder aan de lange zijde lager staan ter compensatie.

Het is dus niet moeilijk om voor te stellen dat uit deze scheefstand allerlei muskuloskeletale klachten kunnen ontstaan en dat het opheffen van dit beenlengteverschil door middel van een op maat gemaakt zooltje  met een hakverhoging aan de korte zijde een positieve uitwerking kan hebben om deze klachten.

Tijdens het onderzoek wordt gekeken naar de totale houding, asymmetrie en natuurlijk wordt de lengte van de benen gemeten.  De stand van de voeten,  enkels, knieen, heupen, bekken en wervelkolom wordt beoordeeld. Het kan namelijk zijn dat het lichaam op verschillende manieren probeert de compenseren voor het beenlengteverschil. Denk aan een wat plattere voet aan de kant van het lange been of wat meer strekking van het kniegewricht van het kortere been.

Ook wordt gekeken naar het looppatroon. Kenmerkend bij een beenlengteverschil is een vergrote op en neer beweging tijdens het lopen. Bij het langere been moet men zich meer opdrukken en lager neer komen aan de zijde van het korte been. Ook zijn er verschillen zichtbaar met betrekking tot paslengte en armzwaai.

Als er sprake is van een beenlengteverschil wordt er soms onder de zool een hakverhoging aangebrachtt. Het beenlengteverschil wordt vaak in verschillende stappen gecompenseerd om het lichaam rustig de tijd te geven te wennen aan de nieuwe stand.

Tot 8 mm is vaak haalbaar onder de inlegzool en bij grotere verschillen wordt de verhoging onder de schoen zelf aangebracht. Dit is wel afhankelijk van het type schoen.